Virtual Stupidity

Issildar

Po oficjalnym przyjęciu Cię do gildii, wreszcie dostajesz się do jej siedziby, wędrujesz z przewodnikiem dobre pół godziny aż wreszcie docieracie do celu...
Podchodzicie do drzwi, które uchyla Ci człowiek w czarnej marynarce i spodniach.

-Ach, witaj, spodziewaliśmy się Ciebie. Proszę, wejdź i rozgość się.

Wchodzisz do obszernego wnętrza, salon wystrojony jest różnorodnymi obrazami i posągami. Przy jednej ze ścian stoi przyjemnie grzejący kominek, widać tu także parę foteli oraz kanapę przed którą postawiony jest stół. Blisko foteli można dostrzec dość sporą biblioteczkę, zakurzone księgi zapewniają gildiowiczom rozrywkę podczas pochmurnych dni. Na suficie powieszony został piękny żyrandol z zapalonymi świeczkami, który oświetla cały pokój.
Do tego pomieszczenia prowadzą trzy wejścia. Jedno prowadzi do kuchni, drugie do sali obrad, a ostatnie do łaźni.

Protimus

Rozgląda się dookoła analizując elementy wystroju. Z zadowoleniem spostrzega, że gildia jest dobrze zaopatrzona we wszelakie trunki. Bierze butelkę i siada w wygodnym fotelu na skraju sali. Szuka wzrokiem przyjaznej duszy z którą można by wychylić kufelek albo dwa.

Issildar

*Do salonu wchodzi wysoki elf w zielonych szatach, wygląda na zamyślonego, podchodzi szybko do biblioteczki i wyciąga grubą, oprawioną w skórę księgę po czym prawie podbiega do pobliskiego fotela i zasiada w nim, otwierając księgę. Przewraca strony ze zniecierpliwieniem, kiedy wkońcu zatrzymał się, przeczytał kawałek i wymamrotał coś do siebie.
Z radością w oczach zamknął księgę i pospiesznie odłożył na miejsce. Dopiero w tej chwili zauważył Protimusa patrzącego na niego z lekkim zdziwieniem i pytaniem w oczach.*

-O, witaj Protimusie, wybacz, nie zauważyłem Cię.

Protimus

-Hm, witaj. Wybacz, widzę, że znasz moje imię ja jednak nie znam twojego- Rzekł lekko zbity z tropu- Jestem tutaj od dość niedawna i zdaje się, że zapominam imiona tak szybko jak uczę się nowych. Pokaźna biblioteczka, jakieś konkrety? Białe kruki czy zwykłe almanachy?- Spytał próbując nawiązać kontakt z elfem.

Issildar

*Elf ukłonił się z wdziękiem*

-Me imię Issildar, z rodu Dathoolinów, druid z kręgu Cenariusa oraz skromny ogrodnik tutejszego miejsca. W sprawie ksiąg, myślę że znajdziesz tu tak naprawdę wszystko czego szukasz. Nasz szanowany Grothling znosi je z wszystkich zakątków świata, począwszy od książek kucharskich aż na "Demonologii według Wilfreda Fizzlebanga" kończąc. O tak, jest tu zdecydowanie co poczytać.

*Druid uśmiechnął się lekko*

-Ale dość o książkach, znalazłem czego szukałem, a w gardle mnie suszy. Pójdę do kuchni po jakiś bimber krasnoludzki, napijemy się.

*Issildar z zadowoloną miną powędrował do kuchni, wrócił po paru minutach z dwoma butelkami. Jedną z nich podał towarzyszowi.*

Szpadyzorek

*Gdy przewodnik zaprowadził ją do salonu z ciekawością rozejrzała się po pomieszczeniu i zobaczyła rozmawiających nieznajomych. Nie podeszła do nich tylko od razu skierowała się do krzesła przy kominku, usiadła wygodnie, założyła nogę na nogę i zaczęła pocierać dłoń o dłoń, aby się ogrzać. Co jakiś czas ukradkiem zerkała na nieznajomych, spoglądała też na biblioteczkę z ciekawością*

Issildar

*Elf spojrzał w stronę dziewczyny i podszedł uśmiechając się*

-Witaj. Jak mniemam, Vessaya? Słyszałem o Tobie, najmłodsza czarodziejka w naszej gildii. Zwę się Issildar. *Issildar ukłonił się*

Szpadyzorek

*Dziewczyna lekko wzdrygnęła się przestraszona, wyprostowała się i blado uśmiechnęła się do elfa*

- Tt-ak, ttak, jestem Vessaya. - zająknęła się dziewczyna, po czym wzięła głęboki wdech i spytała. - Jesteś mistrzem gildii Quessir? Można korzystać z biblioteczki?

Issildar

*Elf uśmiechnął się*

-Nie, mistrzem gildii nie jestem. Ale proszę, wszystko co znajdziesz w naszej siedzibie jest do użytku członków gildii.*Issildar wskazał na biblioteczkę*

Szpadyzorek

*pokiwała energicznie głową i skierowała się do biblioteczki, przeglądała chwilę biblioteczkę i wyciągnęła książkę o nekromantach. Szybkim krokiem podeszła do najbliższego stolika, rzuciła księgę na stół, aż się zakurzyło i zaczęła studiować uważnie książkę*

Protimus

- Widzę, że nie będę miał lekko tutaj- Powiedział do siebie po czym łyknął krasnoludzkiego trunku- Same mole książkowe, chyba rzeczywiście będę musiał wziąć się za naukę.
- Jestem tu od zaledwie wczoraj ale to i tak dość dziwne, że spotkałem tylko tyle osób ile znajduje się w tym pomieszczeniu. Gdzie jest reszta Issildarze o ile jakaś jest?- Znów pociągnął bimbru- Picie tylko we dwóch to już prawie alkoholizm, tym bardziej, że trunek wypala trzewia. Swoją drogą ciekawy wybór Vessayo. Wybacz, że przerywam ale ciekawi mnie czemu wybrałaś taką właśnie tematykę na swoją lekturę?. Ośmielę się też zauważyć, że zabrałaś się do niej dość- wybacz za określenie- łapczywie.- Powiedział wesoło z nutką podejrzliwości.

Issildar

*Elf wrócił do towarzysza i zasiadł przy stole, zaśmiał się na wzmiankę o działaniu krasnoludzkiego trunku*
-Myślę że znajdzie się parę osób w sali treningowej lub w ogrodach, ale faktycznie, trochę nasza siedziba opustoszała ostatnio.

Szpadyzorek

*zmarszczyła czoło i spojrzała na mężczyznę*
- Nie wiem Panie czy słyszałeś, ale podobno w okolicach naszej siedziby jaki nekromanta się czai. Gdzieś w jakiej jaskini się podobno chowa i eksperymenty wydziwia. Jaki mężczyzna podobno zaginął, więc ja studiuję tę księgę by się dowiedzieć coś o nekromantach. Bo ja dopiero młoda adeptka magii, dużo nie wiem.*popatrzyła chwile na niego, na elfa i wróciła do czytania księgi*

Protimus

-Nekromanta, hę? Słyszałeś coś o tym Issildarze? Ech, co się dzieje z tymi magami? Nie mogą się normalnie bawić błyskawicami i płomykami? Zawsze jakiegoś ciągnie do babrania się przy zwłokach. Jeszcze pewnie będzie bezczelnie się zapierał, że tylko ukochaną chciał ożywić- Powiedział wzdychając po czym dodał szeptem w stronę elfa- Dużo wiesz o tej młodej? Wydaje się, że wspólna mowa trochę ją przerasta. Wypadałoby przyjrzeć się trochę jej kwalifikacjom, he? Swoją drogą o Tobie też dobrze by było więcej się dowiedzieć- Mrugnął okiem do Issildara.

Issildar

-Jak również, chciałbym dowiedzieć się czegoś o was obu, ale przełóżmy to na inną okazje.
*Elf spojrzał na Vessayę z zaciekawieniem*
-Nekromanta, powiadasz... W tych stronach? Niebezpiecznie dla niego, ale także i dla nas. Ale może dzięki temu będzie wreszcie okazja wyjść z siedziby i powalczyć. *Issildar uśmiechnął się z błyskiem w oku*